Betta chloropharynx

Rozmiar tego gatunku nasuwa konieczność zapewnienia mu odpowiednio dużego akwarium. Dla pary powinien być to zbiornik o minimalnej pojemności 75l. Jeśli chcemy hodować większą grupę, należy się liczyć z postawieniem dla nich akwarium około 200l. Betta chloropharynx żyją w biotopie czarnych wód i takież warunki należy im zapewnić. Aby to osiągnąć, stosujemy piaszczyste podłoże z domieszką torfu kwaśnego. Dno powinno być usłane liśćmi katepangu, lub dębu. Woda musi być obfita w garbniki. W tym celu stosujemy wywar z szyszek olchy, lub wrzucamy je luzem (1 szyszka na 15l). Zbiornik powinien obfitować w mnóstwo kryjówek, które stworzą rybom poczucie bezpieczeństwa. Mogą to być korzenie (najlepiej dębowe) i łupiny orzecha kokosowego. Nie wolno zapomnieć o zastosowaniu roślinności pływającej (np. Pistia rozetkowa, lub Salvinia), która przysłoni sztuczne, zbyt jaskrawe oświetlenie i  stworzy dodatkowe schronienie.

POCHODZENIE:
Występuje w Indonezji. Pierwsze jego odkrycia pojawiły się na małej wyspie Bangka, nieopodal wschodniego wybrzeża Sumatry.

WIELKOŚĆ:
8 cm

DYMORFIZM:
Samce zazwyczaj są nieco większe niż samice. Różnią się również kształtem głowy, która jest u nich szersza. Pojawiają się również różnice w kolorystyce. Samiec jest ładniej, intensywniej ubarwiony – połyskuje srebrzystymi łuskami, samica zaś jest znacznie bledsza. Płetwy samca zazwyczaj są dłuższe i mają szpiczasty kształt.

ZACHOWANIE:
Jak większość gębaczy, ryby te są raczej spokojne. Nawet płochliwe, dlatego nie należy ich hodować w akwarium towarzyskim. Większe gatunki z powodzeniem mogą je zastraszyć, co powoduje niepotrzebny stres. Najlepiej czują się w parach. By trzymać większą grupę tych ryb, należy im zapewnić odpowiednio duży zbiornik, obfitujący w kryjówki na tyle liczne, aby ryby mogły swobodnie wyznaczyć swoje rewiry.

TEMPERATURA:
25-28°C

WODA:
W naturze ryby te żyją w biotopie czarnych wód. Należy im zatem zapewnić wodę bardzo miękką (do 5°dGH) oraz kwaśną. W tym celu  filtrujemy wodę przez kwaśny torf i dodajemy go do podłoża, by zwiększyć wydajność. pH powinno wynosić od 0,3 do 0,4. Ponad to wodę (bogatą w związki humusowe) należy regularnie podmieniać.

POKARM:
Najlepszym pokarmem dla tych ryb jest pokarm żywy. Gatunek chętnie przyjmuje lary komarów, muszki owocówki, czy wodzień. Można również podawać im artemię lub dafnię. Należy pamiętać, iż często podawana ochotka powoduje u ryb agresję oraz otłuszcza ich narządy wewnętrzne. Próby przyzwyczajania do pokarmów sztucznych mogą okazać się bezskuteczne.

ROZMNAŻANIE:
Dobraną parę należy umieścić w akwarium tarliskowym i podnieść temperaturę o dwa stopnie. Gatunek ten należy do gębaczy co oznacza, że inkubuje ikrę w pysku. Samiec silnymi uciskami wyciska ikrę z samicy, po czym umieszcza ją w pysku. Gdy okaże się,  iż  nie ma dużego doświadczenia może się zdarzyć, że ikra zostanie przez niego połknięta.  Proces wyciskania ikry jest dość długotrwały, zapewnia jednak obserwatorowi niezliczoną liczbę wrażeń. Okres inkubacji trwa około 20 dni. Następnie w pysku samca wykluwają się młode, które po uwolnieniu są już w pełni ukształtowane i gotowe do przyjmowania pokarmu. Narybek należy karmić stopniowo np. solowcem – najlepiej z własnej hodowli.