Betta channoides

Nazwa tego gatunku wywodzi się od typu „Channa” (ryby z „głowami węża”), choć genetycznie nie mają one ze sobą nic wspólnego.
Dla pary ryb przygotowujemy zbiornik o minimalnej pojemności 40l i próbujemy jak najdokładniej odwzorować warunki naturalne. W tym celu stosujemy piaszczyste podłoże z domieszką torfu kwaśnego, który można również dodać do filtra. Wodę wzbogacamy wywarem z szyszek olchy, lub wrzucamy szyszki luzem (1 szyszka na 15l wody). Podłoże powinno być usłane liśćmi dębu i katemangu. Ponad to akwarium dekorujemy korzeniami (najlepiej dębowymi), które dodatkowo wytworzą niezbędne związki humusowe. Nie wolno zapomnieć o zastosowaniu roślinności pływającej (np. Salvinia, czy Pistia rozetkowa), która przysłoni zbyt jasne światło sztuczne i stworzy poczucie bezpieczeństwa.

POCHODZENIE:
Gatunek ten występuje w Borneo. Można go spotkać w dorzeczu Mahakam w prowincji Kalimantan Timur.

WIELKOŚĆ:
Do 4 cm

DYMORFIZM:
Różnice między samcem, a samicą są znaczne. Przede wszystkim samiec jest większy i (jako gębacz) ma szerszy kształt głowy. Kolorystyka samca jest krwistoczerwona, samica zaś ma barwę brunatno – szarą. Płetwy samca charakteryzują się czarno – białą oblamówką, u samicy występuje tylko nieznaczne, białe oblamowanie.

ZACHOWANIE:
Gatunek spokojny, ale nie zaleca się trzymania go w akwarium towarzyskim, gdyż inne ryby (zwłaszcza większe) mogą u niego wywołać stres. Ryby te należy hodować w parach. Aby móc trzymać większą grupę, należy im zapewnić duży zbiornik z mnóstwem kryjówek, by mogły wyznaczyć swoje rewiry.

TEMPERATURA:
 25-30°C

WODA:
Preferowana jest bardzo miękka do 5°dGH z odczynem kwaśnym, dlatego dobrze jest filtrować ją przez torf kwaśny. pH 4,0 – 5,0. W naturze ryby te występują w biotopie czarnych wód i takie warunki należy im zapewnić.

POKARM:
Dieta powinna być bardzo urozmaicona. Przede wszystkim należy im podawać pokarmy żywe, takie jak larwy komarów, muszki owocówki, czy wodzień. Można także podawać artemię lub dafnię. Próby przyzwyczajania do pokarmów sztucznych często okazują się bezskuteczne.

ROZMNAŻANIE:
Gatunek ten należy do gębaczy (inkubuje ikrę w pysku). Nie buduje zatem pienistego gniazda. Dobraną parę należy  umieścić w akwarium tarliskowym i podnieść temperaturę o 2, 3 stopnie. Za pomocą silnych uścisków samiec wyciska ikrę z samicy. Warto dodać, iż ikry może być bardzo mało i już około  10 sztuk  można uznać za sukces. Następnie ikra inkubowana jest w pysku samca przez około 21 dni, po czym uwolniony zostaje w pełni uformowany narybek. Początkowo narybek żywi się pierwotniakami, występującymi na roślinach. Po upływie kilku dni można zacząć podawać solowiec, najlepiej z własnej hodowli.