Bojownik szkarłatnoczerwony – Betta coccina

Dla haremu należy przygotować akwarium o minimalnej pojemności 54l. Aby odtworzyć naturalne warunki tego gatunku stosujemy piaszczyste podłoże z domieszką torfu kwaśnego. Zbiornik dekorujemy korzeniami (najlepiej dębowymi), by zapewnić mnogość kryjówek przed dominującymi osobnikami. Woda powinna być wzbogacona związkami humusowymi, wytwarzanymi przez szyszki olchy (można zaparzyć wywar, lub wrzucić je luzem do akwarium – jedna szyszka na 15l), liście dębu, czy katepangu. Nie wolno zapomnieć o roślinności pływającej, która stworzy dodatkowe poczucie bezpieczeństwa, ułatwi budowę gniazda oraz przysłoni sztuczne oświetlenie (Pistia rozetkowa, Salvinia).

POCHODZENIE:
Występuje w Indonezji (Dżakarta, Jawa), Sumatrze oraz na bagnach torfowych w Johar (stan w Malezji, graniczący z Singapurem).

WIELKOŚĆ:
Do 5 cm

DYMORFIZM:
Różnice między samcem, a samicą są ogromne. Samiec jest znacznie większy i piękniej wybarwiony w czerwono – rubinowej tonacji. Jego ciało połyskuje błękitnymi łuskami, a płetwy są dłuższe niż u samicy i szpiczasto zakończone. Samica nie tylko jest drobniejsza, ale i bledsza. Posiada delikatny, złotawy odcień.

ZACHOWANIE:
Nie zaleca się trzymania tych ryb w akwarium towarzyskim. Aby je hodować, należy im przygotować osobny zbiornik,(minimum 54)l.  Gatunek ten łatwo ulega zastraszeniu przez inne, zwłaszcza większe ryby. Należy zapewnić im harem. Na jednego samca powinny przypadać dwie, lub trzy samice. Jak wszystkie bojowniki budujące gniazda, także i te wykazują agresję w obrębie swojego gatunku. Decydując się na hodowlę większej grupy trzeba zapewnić im odpowiednio duży zbiornik (ponad 200l). Takie akwarium powinno obfitować w mnóstwo kryjówek po to, aby ryby mogły wyznaczyć swoje rewiry.

TEMPERATURA:
25-30°C

WODA:
Najlepiej bardzo miękka (do 5°dGH) oraz filtrowana przez torf kwaśny. pH 3,0 – 5,0. W naturze ryby te występują na bagiennych torfowiskach i takie warunki należy im zapewnić, wzbogacając wodę w związki humusowe. Trzeba stosować regularne podmiany – najlepiej raz w tygodniu.

POKARM:
Jako drapieżnik, gatunek ten najchętniej przyjmuje pokarmy żywe np. larwy komarów, czy muszki owocówki. Można także podawać im wodzień, artemię, lub dafnię. Warto pamiętać, iż ochotka, która niestety często staje się głównym składnikiem diety bojowników otłuszcza wątrobę oraz inne narządy wewnętrzne, a także wzmaga agresję. Próby przyzwyczajania do pokarmów suchych często okazują się bezskuteczne.

ROZMNAŻANIE:
Dobraną parę należy umieścić w akwarium tarliskowym i podnieść temperaturę o 1 stopień. Zbiornik musi obfitować w kryjówki dla samicy oraz roślinność. Bardzo ważne są tu rośliny pływające (np. Pistia), które ułatwią rybie budowanie pienistego gniazda. Gdy samica jest gotowa do tarła jej barwa blednie, a na ciele pojawiają się pionowe pręgi. Samiec przystępuje do silnych uścisków, za pomocą których wyciska z samicy ikrę. Proces ten może być długotrwały, jednakże staje się zwykle źródłem niezwykłych obserwacji. W momencie, w którym ikra zostaje wyciskana, natychmiast łapana jest przez samca (czasem samicę) za pomocą pyska i umieszczana w gnieździe. Wylęg następuje po około 48 godzinach.  Kiedy narybek zaczyna pływać i może już samodzielnie przyjmować pokarm, żywi się pierwotniakami, występującymi na roślinach. Po kilku dniach można już w małych ilościach podawać mu solowiec (najlepiej z własnej hodowli).