Corynopoma riisei – Skrzelopiór białopłetwy

Corynopoma riisei wymaga akwarium o długości minimum 60 cm. C. riisei jest gatunkiem pelagicznym przeważnie żyjącym na powierzchni, dlatego akwarium powinno zawierać dużo otwartej przestrzeni do pływania. Szczególnie efektownie prezentuje się utrzymywana grupowo w dobrze obsadzonym akwarium z płatami pływającej roślinności. Dodanie niektórych gałązek korzeni (buk i dąb są również w porządku) i ściółki liści rozsypanych na podłożu może stworzyć bardzo naturalny wygląd.

POCHODZENIE:
Północna Wenezuela i obszar Villavicencio w Kolumbii. Na wyspie Trynidad istnieje również dobrze prosperująca, zachowana populacja. Gatunek wyłącznie słodkowodny, zamieszkujący przybrzeżne rzeki i dopływy. Na Trynidadzie został znaleziony w różnych siedliskach, od wolno poruszających się, wypełnionych mułem do płynących, czystych wód.

WIELKOŚĆ:
6,5 cm 

ZACHOWANIE:
Bardzo pokojowo nastawiony gatunek, chociaż samce mogą czasem kłócić się między nimi. Jest to bardzo dobry powód, dla którego należy go zawsze trzymać w grupach co najmniej 6-8 osobników. Jest doskonałym towarzyszem dla wielu gatunków południowoamerykańskich, takich jak inne podobnej wielkości Corydoras oraz mniejsze sumy i pielęgnice karłowate, takie jak Apistogramma. Zasadniczo można go trzymać z większością innych spokojnych gatunków.

DYMORFIZM:
Samce posiadają masę tkanki gruczołowej na szypułce ogonowej i sięgającą do podstawy samej płetwy ogonowej. Te gruczoły ogonowe są częściowo pokryte łuskami, ale są wyraźnie widoczne u dojrzałych ryb. W miarę dojrzewania samce rozwijają również drugi zestaw gruczołów na przedniej krawędzi wieczka, a także wykazują mięsisty wyrostek w kształcie łopatki rozciągający się do przodu od wieczka. Uważa się, że zarówno gruczoły skrzelowe, jak i ogonowe wydzielają określone feromony, które nasilają zachowania seksualne u samic. Dodatkowo samce rozwijają wydłużoną płetwę ogonową, która daje początek potocznej nazwie gatunku. Płetwy grzbietowe, odbytowe i piersiowe samców również ulegają wydłużeniu, przy czym płetwa odbytowa ma małe haczyki. Postawiono hipotezę, że mogą one pomóc w przenoszeniu nasienia podczas krycia. Samice nie rozwijają tych rozszerzeń płetw i podobnie jak w przypadku większości małych characins, osobniki dojrzałe płciowo zwykle wyglądają na bardziej okrągłe w brzuchu niż samce.

TEMPERATURA:
22-28ºC 

WODA:
Preferuje lekko kwaśną wodę o pH 6,0 – 7,0, chociaż może przetrwać w bardziej zasadowych warunkach.

POKARM:
Gatunek ten żeruje głównie na małych bezkręgowcach wydobywanych w naturze z powierzchni wody. W akwarium szczególnie lubi żywe i mrożonki, takie jak dafnia, szklarka, cyklop, ale większość ryb z czasem nauczy się akceptować pokarmy sztuczne.

ROZMNAŻANIE:
Gatunek ten posiada szczególnie intrygującą metodę rozmnażania. Podobnie jak w przypadku innych członków rodziny, samice są dosłownie zapładniane przez samce i uważa się, że sygnały chemiczne odgrywają główną rolę w procesie tarła. Niektóre szczegóły dotyczące tych zachowań pozostają niepotwierdzone, chociaż uważa się, że haczyki na płetwie odbytowej samców mogą odgrywać rolę w kierowaniu plemnikami. Pomimo nieprecyzyjnego charakteru większości dostępnych danych, nie jest to gatunek szczególnie trudny do rozmnażania. Dorosłe ryby najlepiej kondycjonować i rozmnażać się w grupie mieszanej. Woda powinna być lekko miękka i kwaśna w zakresie pH 6.0 – 7.0, gH 1 – 5. Ryby przed tarłem powinny być obficie karmione żywym i mrożonym pokarmem. Przed tarłem można zobaczyć samce rozciągające swoje wieczkowe wyrostki i „drgające” je, poruszając ich ciałem w określony sposób, powodując, że samice stają się zauważalnie podekscytowane. SDo wychowania młodych zalezacny jest oddzielny zbiornik, jeśli che się skutecznie wychowywać narybek. Wystarczy w tym celu akwarium nawet 20 litrowe. Oświetlenie powinno być stonowane, a zdniornik gęsto obsadzony roślinnością. Jeśli wystąpią zachowania godowe przez kilka dni, jest prawdopodobne, że przynajmniej część samic zostanie zapłodniona przez samce. Podobno w naturze samice mogą przechowywać zapłodnione jaja przez kilka tygodni, wypuszczając je tylko wtedy, gdy warunki środowiskowe im odpowiadają. Przeniesienie kilku samic do akwarium i pozostawienie ich na kilka dni często skutkuje więc pojawieniem się narybku (według Baenscha jaja wykluwają się za 20 – 36 godzin). Narybek jest malutki, ale łatwo go dostrzec pod lupą. Gdy pojawią się młode samice najlepiej usunąć na wypadek, gdyby zdecydowały się polować na swoje potomstwo. Narybek powinien być karmiony pierwotniakami przez mniej więcej pierwszy tydzień, po czym powinien być już dostatecznie duży, aby zacząc przyjmować larwy artemii i nicienie mikro. W zbiorniku zalecane są niewielkie, ale częste (nawet codziennie) podmiany wody (10-15%).

SYNONIMY:
Corynopoma veedonii
Nematopoma searlesii
Stevardia albipinnis
Stevardia aliata