Sicyopus exallisquamulus

Akwarium dla Sicyopus exallisquamulus nie musi być dużych rozmiarów i wystarczy akwarium już o długości 50 cm. Podłoże bazowe może być żwirem, piaskiem lub mieszaniną obu, do których należy dodać warstwę zniszczonych wodą skał i kamyków o różnych rozmiarach. Można również użyć starego drewna dryfującego, ale unikaj nowych kawałków, ponieważ te zwykle wypłukują taniny, które odbarwiają wodę i zmniejszają skuteczność sztucznego oświetlenia, a te babki naturalnie żyją w bardzo czystej wodzie.

Jeśli w akwarium ma być kilka samców jednego lub więcej gatunków, struktura dekoracji skalnych musi tworzyć wiele potencjalnych kryjówek dla ryb. Ryby te wymagają stabilnych warunków wodnych, dlatego nigdy nie powinny być dodawane do niedojrzałych zestawów, a ciasno dopasowana osłona jest konieczna, ponieważ potrafią wspinać się po szkle i są niesamowitymi skoczkami. Cotygodniowe podmiany wody w zakresie 30-50% objętości zbiornika również powinny być uważane za obowiązkowe.

Członkowie tego rodzaju są prawie wyłącznymi mieszkańcami krótkich przybrzeżnych strumieni na tropikalnych, często wulkanicznych wyspach, z typowymi siedliskami leżącymi nad wodospadami lub kataraktami. To sprawia, że ​​są niedostępne dla większości ryb, chociaż inne babki z rodzaju Stiphodon często występują.

Większe ryby z babkami Sicyopus exallisquamulus najlepiej jest całkowicie pomijać, chociaż w dużych zestawach może być możliwe dodanie kilku gatunków żyjących na powierzchni, które nie są drapieżnikami. Do innych mieszkańców dna akwarium można zaliczyć małe ryby z rodzajów, takich jak Gastromyzon, Pseudogastromyzon, Barbucca lub Acanthopsoides.

Sicyopus spp. są tak skutecznymi kolonizatorami tych niszowych środowisk ze względu na aspekty ich morfologii, które pozwalają im wykorzystywać dostępne źródła pożywienia, a także stosować niezwykłą strategię hodowlaną, w której niektóre gatunki wspinają się po wodospadach.

Babki Sicyopus exallisquamulus nie są trudne do utrzymania, pod warunkiem spełnienia pewnych podstawowych wymagań. Co najważniejsze, woda musi być zawsze czysta i dobrze natleniona, dlatego sugerujemy użycie zbyt dużego filtra, dodatkowych głowic, pomp przepływowych lub kamieni napowietrzających.

POCHODZENIE:
Wyspy Halmahera na archipelagu wysp Maluk (zwanych również Molukami lub Wyspami Korzennymi) w Indonezji. Może mieć szerszy zasięg w regionie Maluku i ogólnie w Indonezji, ponieważ okazy zebrane na wyspie Jawa są rzeczywiście bardzo podobne.

WIELKOŚĆ:
4-5,2 cm

DYMORFIZM:
Dorosłe samce Sicyopus exallisquamulus mają stosunkowo długie niesparowane płetwy, a pierwsza płetwa grzbietowa jest zauważalnie wydłużona w porównaniu z drugą, podczas gdy u samic niesparowane płetwy i pierwsza płetwa grzbietowa nie są wydłużone. Szczęka jest również wyraźniejsza u samców, podczas gdy brodawki narządów płciowych mają kształt stożka, podczas gdy u samic są prostokątne. Samce wykazują również większy stopień pomarańczowej pigmentacji w dolnej części głowy i tylno-środkowej części ciała, chociaż rozwija się ona w pełni tylko u osobników dominujących, przy czym ryby subdominujące są bardziej podobne do zwykłych samic.

ZACHOWANIE:
Sicyopus exallisquamulus to niezbyt terytorialna ryba i można trzymać nawet kilka samców w jednym zbiorniku. Można łączyć z innymi babkami tj: Sicyopus, Sicyopterus, Rhinogobius lub Schismatogobius. Wydają się być luźno terytorialne tylko podczas rozmnażania, więc kilka można trzymać razem, jeśli dostępna jest wystarczająca przestrzeń i odpowiednia żywność, oraz inne żyjące w strumieniach babki, takie jak Stiphodon, Sicyopterus, Rhinogobius lub Schismatogobius spp. będą też dobrymi towarzyszami.

TEMPERATURA:
22-28°C

WODA:
pH: 6.0-7.5. Podobnie jak wiele ryb, które naturalnie żyją w wodzie bieżącej, nie toleruje gromadzenia się zanieczyszczeń organicznych i wymaga nieskazitelnej wody. Woda powinna być też dobrze natleniona i regularnie podmieniana.

POKARM:
Wydaje się być wyspecjalizowanym drapieżnikiem, ponieważ nie żeruje na biofilmie w akwarium, ale chętnie przyjmuje małe żywe lub mrożone pokarmy, takie jak ochotka, artemia, rozwielitka itp. Niestety suszone pokarmy są całkowicie ignorowane przez Sicyopus exallisquamulus.

ROZMNAŻANIE:
Istnieją obserwacje zachowań godowych i sporadycznych tarła, ale jak dotąd nikomu nie udało się wychować narybku żadnego gatunku Sicyopus exallisquamulus w akwariach.

Jest to niewątpliwie spowodowane ich złożoną strategią lęgową amfidromiczną, w której dorosłe osobniki żyją i rozmnażają się w słodkowodnych strumieniach, a larwy początkowo pelagiczne po wylęgu są zmywane w dół rzeki, gdzie narybek po larwalny spędza pierwszą część swojego życia, rozwijając się w warunkach morskich. Po osiągnięciu pewnego etapu rozwoju zaczynają migrować w górę rzeki, podróż, która czasami obejmuje spektakularne wspinaczki w górę i nad wodospadami lub innymi przeszkodami.