Betta albimarginata

Dla pary ryb można przygotować akwarium o pojemności minimum 30l. W większym ryby lepiej się czują i piękniej  prezentują swoje zachowania. Podłoże powinno być piaszczyste z domieszką kwaśnego torfu, nie jest to jednak konieczne. Aby odwzorować naturalne warunki tego gatunku dodajemy do akwarium liście katepangu, szyszki olchy (1 szyszka na 15l) liście dębu. Zbiornik dekorujemy korzeniami, które będą również spełniać funkcję niezbędnych kryjówek. Należy pamiętać o bujnej roślinności pływającej (np. Pistii rozetkowej), zaciemniającej zbyt intensywne oświetlenie oraz stwarzającej rybom poczucie bezpieczeństwa.

POCHODZENIE:
Indonezja, Bonreo, dorzecza Sebuku, Kalimantan. Zamieszkuje bardzo płytkie wody leśnych strumieni.

WIELKOŚĆ:
Do 5 cm

DYMORFIZM:
Ryby te różnią się znacznie wyglądem i budową. Głowa samca jest inaczej zbudowana (przystosowana do inkubowania ikry), samica jest nieco mniejsza. Samiec charakteryzuje się imponującym,  ceglasto – miedzianym ubarwieniem oraz intensywnymi, jasnymi oblamówkami na płetwach i ogonie. Samicę można określić jako bladoszarą.

ZACHOWANIE:
Są to ryby raczej spokojnie, ale samce mogą przejawiać wobec siebie  agresję, dlatego zaleca się trzymanie tych ryb  w parach.  Jeżeli zbiornik nie jest odpowiednio zagospodarowany stają się płochliwe. Nie należy ich łączyć z większymi gatunkami. Najlepiej jest zapewnić im akwarium jednogatunkowe.

TEMPERATURA:
23-26°C

WODA:
Bardzo miękka – od 0 do 5°dGH, pH 4,5-6,0 , regularnie podmieniana, ponieważ ryby są wrażliwe na jej złą jakość.

POKARM:
Najlepszym pokarmem dla tych ryb jest pokarm żywy. Jako drapieżcy chętnie przyjmują wszelkiego rodzaju larwy owadów. Nie należy jednak podawać im larw ciężkostrawnych. Odpowiednia będzie artemia, dafnia lub wodzień. Próby przyzwyczajania tych ryb do pokarmów suchych często okazują się bezskuteczne.

ROZMNAŻANIE:
Dobraną parę należy umieścić w akwarium tarliskowym. Do tarła dochodzi zwykle z inicjatywy samicy, która przejawia większą aktywność. Gatunek ten nie buduje gniazda, ikra inkubowana jest w pysku samca.  Silnymi uciskami samiec wyciska ikrę z samicy i  przechowuję ją w pysku przez około piętnaście dni. Po czym następuje wylęg młodych. Z jednego tarła może wykluć się od kilku do kilkudziesięciu sztuk narybku, który po upływie kilku dni może już przyjmować samodzielnie pożywienie. Najlepszym pożywieniem dla młodych będzie własna hodowla solowca.