Betta dennisyongi (Betta rubra)

Nazwa Betta dennisyongi wywodzi się od nazwiska Dennisa Yong Ghong Chong’a – człowieka, który z niebywałą pasją zajmuje się rybami labiryntowymi.
Dla pary ryb należy przygotować zbiornik o minimalnej pojemności 40l. Aby odwzorować naturalne środowisko tego gatunku, trzeba zastosować piaszczyste podłoże oraz kwaśny torf, gdy chcemy zapewnić rybom biotop czarnych wód. Wzbogacamy wtedy wodę niezbędnymi związkami humusowymi, które są wytwarzane przez liście dębu, katepangu oraz szyszki olchy. Zbiornik dekorujemy korzeniami (najlepiej dębowymi), które będą stanowić źródło niezliczonych kryjówek.
Odwzorowując wody przejrzyste stosujemy sam piach, bez domieszki torfu kwaśnego, a wody nie uzupełniamy związkami humusowymi. W jednym i drugim przypadku nie wolno zapomnieć o roślinności pływającej (Pistia rozetkowa, Salvinia), która przysłoni zbyt jaskrawe oświetlenie i stworzy dodatkowe poczucie bezpieczeństwa.

POCHODZENIE:
Występują na indonezyjskiej Sumatrze. Można je spotkać jedynie na północy, w prowincji Nanggroe Aceh Darussalam. Jest to zatem gatunek endemiczny.

WIELKOŚĆ:
Do 3,5 cm

DYMORFIZM:
Różnice między samcem, a samicą są znaczne. Przede wszystkim samiec jest większy i ma inny kształt głowy (przystosowany do inkubowania ikry). Można również dostrzec różnice w ubarwieniu. Ciekawa jest kolorystyka samca, który wydaje się jakby nakrapiany intensywnymi plamami, bądź pręgami. Całość kolorystyki utrzymana jest w tonacji czerwono – złotej. Samica jest bledsza i ma krótsze, bardziej zaokrąglone płetwy.

ZACHOWANIE:
Ryby te są raczej spokojne i płochliwe. Nie zaleca się trzymania ich w akwariach towarzyskich, ponieważ większe gatunki z powodzeniem mogą je zastraszyć.  Najlepiej hodować je w parach, lub w haremach, przy czym przy tych ostatnich, należy zapewnić im odpowiednio duży zbiornik (minimum 54l). Harem powinien składać się z samca i dwóch, trzech samic.  W okresie tarła może dojść do wykazywania agresji przez dominujące osobniki.

TEMPERATURA:
 25-27°C

WODA:
Można przygotować dla nich dwa rodzaje wody, w zależności od upodobań ( czarne wody oraz wody przejrzyste), jednakże zarówno w jednym, jak i drugim przypadku woda musi być bardzo miękka ( do 5°dGH). Wody czarne powinny zawierać domieszkę torfu kwaśnego i tu pH oscyluje w granicach 6,0. pH w wodach przejrzystych powinno wynosić około 7,0. Należy stosować regularne podmiany, gdyż ryby są wrażliwe na złą jakość wody.

POKARM:
Najlepszym pokarmem jest pokarm żywy.  Gatunek ten chętnie przyjmuje larwy komarów, wodzień, muszki owocówki. Z pokarmów mrożonych można tu wyróżnić artemię, czy dafnię (ta ostatnia mniej chętnie przyjmowana). Próby przyzwyczajania do pokarmów suchych mogą okazać się bezskuteczne.

ROZMNAŻANIE:
Należy przygotować akwarium tarliskowe, podnieść temperaturę o 2, 3 stopnie i umieścić w nim dobraną parę. Betta rubra to wspomniane już gębacze, czyli ryby, które inkubują ikrę w pysku. Ikra zostaje wyciśnięta z samicy za pomocą silnych uścisków samca, który owija się wokół niej. Proces ten może być długotrwały, jednakże często staje się źródłem niezwykłych obserwacji. Po wyciśnięciu całej ikry samiec umieszcza ją w pysku i inkubuje przez około 17 dni. Po tym okresie młode, które zostają uwolnione są już na tyle rozwinięte, że mogą przyjmować pokarm samodzielnie. Najlepiej karmić je solowcem z własnej hodowli.