Bojownik Foerscha – Betta foerschi

Dla pary ryb należy przygotować zbiornik o minimalnej pojemności 45l. By odwzorować naturalne środowisko tego gatunku, stosujemy piaszczyste podłoże z domieszką torfu kwaśnego. Akwarium powinno obfitować w mnóstwo kryjówek w postaci korzeni i łupin orzecha kokosowego. Będą one stanowiły źródło schronienia przed dominującymi osobnikami. Wodę należy wzbogacić o związki humusowe, wytwarzane prze np. szyszki olchy (1 szyszka na 15l). Można również przygotować wywar z szyszek i (uprzednio wystudzony) dolać do akwarium. Dno powinno być usłane liśćmi dębu, lub katepangu, gdyż w takich warunkach ryba ta żyje w swoim naturalnym środowisku. Podczas aranżacji zbiornika nie wolno zapomnieć o zastosowaniu roślin pływających np. Salvinii, czy Pistii rozetkowej – da to dodatkowe źródło schronienia i przede wszystkim przysłoni zbyt jaskrawe, sztuczne światło. 

POCHODZENIE:
Występuje w indonezyjskim Borneo (Kalimantan Barat). Można go spotkać w dorzeczu rzeki Mentaya, na północny zachód od Bandjarmasin.

WIELKOŚĆ:
5-6 cm

DYMORFIZM:
Różnice między samcem, a samicą (przede wszystkim w ubarwieniu) są ogromne. Samiec charakteryzuje się ciemną, granatową barwą oraz opalizującymi łuskami.  Samica zaś ma jasny, złotawy odcień. Jest ponad to mniejsza i drobniejsza od samca, który ma inny kształt głowy – szerszy – przystosowany do inkubowania ikry.

ZACHOWANIE:
Jak większość gębaczy ryby te są spokojniejsze i bardziej płochliwe od bojowników, budujących pieniste gniazda. Nie należy ich trzymać w akwarium towarzyskim, ponieważ większe ryby z powodzeniem mogą je zastraszyć i powodować niepotrzebny stres. Najciekawsze zachowania gatunek ten prezentuje w parach. Dla większej grupy (haremu) należy przygotować odpowiednio duży zbiornik (minimum 70l).

TEMPERATURA:
25-28°C

WODA:
Powinna być bardzo miękka – do 5°dGH. pH stosunkowo niskie – 4,0 -5,6. Warto filtrować wodę przez torf kwaśny i wzbogacić ją kwasami humusowymi. Należy dbać o regularne podmiany, gdyż ryby te są wrażliwe na złą jakość wody.

POKARM:
Najlepszy będzie żywy, np. wszelkiego rodzaju larwy owadów (komar, wodzień, oczlik), czy też muszki owocówki. Można podawać pokarmy mrożone. Gatunek ten chętnie przyjmuje artemię, lub dafnię. Próby przyzwyczajania do pokarmów suchych mogą okazać się bezskuteczne.

ROZMNAŻANIE:
Należy przygotować akwarium tarliskowe i podnieść temperaturę o 2, 3 stopnie. Gatunek ten należy do gębaczy (inkubuje ikrę w pysku), zatem nie buduje pienistego gniazda. Większą inicjatywę w czasie tarła przejawia samica. To ona zachęca samca do wyciśnięcia ikry. Dzieje się to za pomocą silnych uścisków, podczas których samiec owija swoje ciało wokół ciała samicy. Proces ten jest dość długotrwały, jednakże często staje się źródłem niezwykłych obserwacji.  Po wyciśnięciu ikry jest ona inkubowana w pysku samca przez około 12 dni. Po upływie tego czasu ryba uwalnia z pyska w pełni ukształtowany narybek, który jest już gotowy do przyjmowania pokarmu. Młode należy karmić larwą solowca – najlepiej z własnej hodowli.