Peckoltia sp. L-377 (LDA 018)

Peckoltia sp. L-377 (LDA 018), często określana jako “Yellow Prince Tiger Pleco”, to atrakcyjny i stosunkowo rzadki przedstawiciel rodziny zbrojnikowatych (Loricariidae). Posiada charakterystyczne pasiaste ubarwienie ciała oraz żółtawe lub pomarańczowe zabarwienie płetw. Jest ceniona przez akwarystów za swój wygląd oraz spokojne usposobienie.

POCHODZENIE:
Występuje naturalnie w Ameryce Południowej, głównie w dorzeczu Rio Caeté w stanie Pará w północnej Brazylii.

WIELKOŚĆ:
Dorosłe osobniki osiągają zazwyczaj 12–16 cm długości całkowitej

DYMORFIZM PŁCIOWY:
Samce są smuklejsze i posiadają lepiej rozwinięte odontody (skórne kolce) na bokach głowy i płetwach piersiowych. Samice są masywniejsze, szczególnie w okolicy brzucha, i mają mniej wyraźne kolce.

ZACHOWANIE:
Gatunek spokojny, raczej nocny, ale aktywny także o zmierzchu i świcie. Żyje przy dnie, preferuje kryjówki w postaci korzeni, kamieni i grot. Może być trzymany z innymi łagodnymi rybami dennymi, choć bywa terytorialny wobec innych zbrojników.

WYMAGANA TEMPERATURA:
Optymalna temperatura wody mieści się w zakresie 25–29°C.

WODA:
Preferuje wodę:
pH: 5,5–7,5 (lekko kwaśna do obojętnej)
Twardość: miękka do średnio twardej
Woda powinna być dobrze filtrowana, natleniona i mieć stabilne parametry.

POKARM:
Jest wszystkożerny, z lekką preferencją dla pokarmów mięsnych. Dieta powinna być urozmaicona i może zawierać:
Mrożone i żywe pokarmy (dafnia, artemia, larwy komarów), wysokiej jakości pokarmy tonące (tabletki, granulaty), uzupełniająco warzywa (ogórek, cukinia), nie jest typowym zjadaczem glonów.

ROZMNAŻANIE:
Rozmnażanie odbywa się w jaskiniach. Samiec wybiera grotę, gdzie samica składa ikrę, a następnie samiec opiekuje się złożem, wachlując je płetwami i pilnując do momentu wyklucia się młodych. Warunkiem skutecznego rozrodu jest zapewnienie dużej ilości kryjówek i odpowiednich warunków wodnych.

Peckoltia sp. L-377 to gatunek rozradzający się w sposób typowy dla wielu zbrojników – w jaskiniach lub grotach. Aby rozmnażanie w akwarium zakończyło się sukcesem, konieczne jest zapewnienie odpowiednich warunków oraz odpowiedniego środowiska tarliskowego.
Warunki sprzyjające tarłu:
Obecność odpowiednich kryjówek – najlepiej sprawdzają się ceramiczne tuby, groty z łupków lub naturalne kryjówki z korzeni.
Silny prąd wody i dobre natlenienie – symulacja warunków rzecznych z naturalnego środowiska.
Woda powinna być miękka do średnio twardej, o pH lekko kwaśnym (około 6.0–6.5), temperatura w granicach 26–28°C.
Częste podmiany wody mogą stymulować ryby do tarła, szczególnie jeśli wiążą się z niewielkim obniżeniem temperatury (symulacja pory deszczowej).

Proces rozrodu:
Samiec wybiera grotę i zaczyna ją bronić, zachęcając samicę do wejścia. Po złożeniu ikry przez samicę, samiec przejmuje opiekę nad złożem.
Pilnuje jaja przez cały okres inkubacji – wachluje je płetwami, zapewniając odpowiednią cyrkulację wody i chroni przed intruzami.
Inkubacja trwa zwykle 5–10 dni, w zależności od temperatury wody.
Po wykluciu, młode pozostają w grocie pod opieką samca przez kilka dni, aż do pełnej resorpcji woreczka żółtkowego.

Odchów młodych:
Narybek można karmić pyłem pokarmowym, mikro nicieniami, larwami artemii oraz rozdrobnionym pokarmem dla dorosłych.
Ważne jest utrzymanie czystości w akwarium i unikanie nagłych zmian parametrów wody, które mogą negatywnie wpłynąć na rozwój młodych.

Uwagi hodowlane:
Rozmnażanie tego gatunku nie jest trudne, ale wymaga cierpliwości i odpowiedniego środowiska. Często samce mogą przez długi czas bronić groty bez współpracy samicy – ważne jest dobranie odpowiedniej pary lub trzymanie grupy kilku osobników, aby naturalnie dobrały się w pary.