Betta hipposideros

Biorąc pod uwagę dość duży rozmiar ryb, należy im zapewnić odpowiednio duży zbiornik. Minimalny litraż dla pary wynosi 75l. By odwzorować ich naturalne środowisko, staramy się odtworzyć biotop czarnych wód. W tym celu stosujemy piaszczyste podłoże z domieszką torfu. Woda powinna obfitować w związki humusowe, wytwarzane między innymi przez szyszki olchy (1 szyszka na 15l), liście dębu, którymi dno musi być usłane oraz katepang. Najważniejszą kwestią jest stworzenie wystarczającej liczby kryjówek przed dominującym osobnikiem. Rolę tę spełnią korzenie (najlepiej dębowe), łupiny orzecha kokosowego i bujna roślinność. Podczas aranżacji zbiornika nie wolno zapomnieć o roślinności pływającej, która przysłoni zbyt jaskrawe, sztuczne oświetlenie oraz stworzy dodatkowe poczucie bezpieczeństwa (Pistia, Salvinia).Gatunek znajduje się w czerwonej księdze gatunków, którym grozi wyginięcie!

POCHODZENIE:
Gatunek ten można spotkać na dwóch obszarach. Pierwszym z nich jest Selangor – stan w Malezji, znajdujący się nad cieśniną Malakka, drugim zaś są sumatrzańskie Wyspy Riau.

WIELKOŚĆ:
7-8 cm

DYMORFIZM:
Różnice między samcem, a samicą nie są bardzo widoczne. Samiec jest nieco większy i jako gębacz, ma szerszy kształt głowy. Jego barwa jest wyrazistsza, lecz nie tak intensywna, jak w przypadku innych Betta. Kolorystyka utrzymana jest w jasnej, srebrzystej tonacji.

ZACHOWANIE:
Ryby te (jako gębacze) z pewnością są spokojniejsze niż bojowniki, budujące pieniste gniazda. Nawet biorąc pod uwagę ich duży rozmiar, trzeba liczyć się z tym, że w akwarium towarzyskim inne gatunki z powodzeniem mogą je zastraszyć. Dlatego właśnie zaleca się założenie im zbiornika jednogatunkowego. Najlepiej jest trzymać je w parach, w akwarium o minimalnej pojemności 75l. Można wtedy zaobserwować wiele ciekawych interakcji.

TEMPERATURA:
25-28 °C

WODA:
Powinna być bardzo miękka – do 5 °dGH. W naturze bojowniki te żyją w biotopie czarnych wód, obfitującym w związki humusowe i wszelkiego rodzaju garbniki. pH oscyluje tam wokół 3,5. Należy dbać o regularne podmiany wody, gdyż ryby są wrażliwe na jej złą jakość.

POKARM:
Najodpowiedniejszy będzie tu pokarm żywy. Można podawać wszelkiego rodzaju larwy owadów np. komara, muszki owocówki, czy nawet fragmenty muchy domowej. Z pokarmów mrożonych warto wybierać artemię, lub dafnię. Należy pamiętać, iż często podawana larwa ochotki wzmaga agresję oraz otłuszcza narządy wewnętrzne. Próby przyzwyczajania do pokarmów suchych mogą okazać się bezskuteczne.

ROZMNAŻANIE:
Dobraną parę należy umieścić w akwarium tarliskowym i podnieść temperaturę o 2 stopnie. Gatunek ten należy do gębaczy co oznacza, że  inkubuje ikrę w pysku. W czasie tarła to samica przejawia większą aktywność i to właśnie ona zachęca samca do wyciśnięcia ikry. Dzieje się to za pomocą silnych uścisków – samiec owija się wokół ciała samicy. Proces ten może być długotrwały, jednakże często staje się źródłem fascynujących obserwacji. Po wyciśnięciu ikry jest ona inkubowana w pysku samca przez około 20 dni. Gdy ten czas upłynie, w  pełni uformowany narybek zostaje uwolniony. Jego narządy wewnętrzne są na tyle dojrzałe, że może samodzielnie przyjmować pokarm. Młode należy karmić solowcem – najlepiej z własnej hodowli.