Betta balunga

Nazwa tego gatunku pochodzi od systemu rzecznego Balung.
Dla pary tych ryb przygotowujemy zbiornik o minimalnej pojemności 30l. W większym akwarium ryby będą się lepiej czuły i ciekawiej zaprezentują swoje zachowania. Aby odwzorować ich naturalne środowisko stosujemy piaszczyste podłoże, najlepiej z domieszką kwaśnego torfu. Wodę można wzbogacić wywarem z szyszek olchy, który zabarwi ją na herbaciany kolor. Innym sposobem jest umieszczenie w zbiorniku całych szyszek ( jedna szyszka na 15l wody). Warto także użyć liści dębu, lub katepangu. Nie wolno zapomnieć o przysłonieniu światła sztucznego. Najlepiej funkcję tę spełni Pistia rozetkowa, której korzenie, poza korzeniami w zbiorniku, będą stanowić dodatkowe źródło schronienia.

POCHODZENIE:
Malezja, Borneo. Można je spotkać w bardzo płytkich wodach leśnych strumieni, lub wodach czarnych z powolnym nurtem.

WIELKOŚĆ:
Do 5 cm

DYMORFIZM:
Różnice między samcem, a samicą są zauważalne. Samce są nieco większe i piękniej ubarwione. Ich ciało zdobią opalizujące łuski w szmaragdowym odcieniu. Mają też nieco inny kształt głowy. Ryby te różnią się także kształtem ogona. U samców jest zakończony jakby szpicem, u samicy natomiast – zaokrąglony.

ZACHOWANIE:
Są to ryby spokojne i płochliwe, dlatego nie zaleca się trzymania ich w akwarium towarzyskim. Aby były śmielsze należy zapewnić im zbiornik jednogatunkowy. Wtedy ryby wykazują ciekawsze zachowania. Zaleca się trzymanie ich w parach.

TEMPERATURA:
24-27°C

WODA:  
pH 5,0-6,0; woda – bardzo miękka 5 do °dGH. W naturze ryby te występują w wodzie kwaśnej, dlatego dobrze jest filtrować ją przez torf, lub dodać jego domieszkę do podłoża. Zaleca się regularne podmiany, ponieważ gatunek ten jest wrażliwy na złą jakość wody.

POKARM:
Najlepszym pokarmem dla tych ryb będą pokarmy żywe. Można im podawać larwy owadów np. artemię, dafnię, wodzień, ale także chętnie zjadają muszki owocówki (Drosophila melanogaster). Niektórzy hodowcy podają fragmenty świerszczy. Należy jednak usunąć z owadów wszelkie owłosienie, aby nie zalegało w żołądku ryb.

ROZMNAŻANIE:
Dobraną parę umieszczamy w akwarium tarliskowym. Tarło inicjuje samica, która przejawia podczas tego okresu znacznie większą aktywność. Samiec silnymi uściskami wyciska ikrę z samicy, po czym jako gębacz inkubuje ikrę w pysku. Okres inkubacji trwa od 14 do 21 dni. Po upływie tego czasu z pyska samca wypuszczone zostają w pełni ukształtowane młode. Narybek po dwóch dniach może zacząć przyjmować podawane przez człowieka pokarmy. Wcześniej żywi się pierwotniakami występującymi na roślinach. Młode należy karmić solowcem, najlepiej z własnej hodowli.