Bojownik Browna – Betta brownorum

Nazwa tego gatunku pochodzi od nazwiska Barbary oraz Allen’a Brown  – odkrywców Betta brownorum.
Dla haremu należy przygotować zbiornik o minimalnej pojemności 54l. Dla jednego samca wystarczy 20l. Aby odwzorować naturalne środowisko tych ryb stosujemy piaszczyste podłoże najlepiej z domieszką torfu kwaśnego. Można również filtrować wodę przez tenże torf oraz wzbogacić ją wywarem z szyszek olchy. Dno powinno być usłane liśćmi katepangu lub dębu. Akwarium musi obfitować w mnóstwo kryjówek. Rolę tę spełniają korzenie oraz łupiny orzecha kokosowego. Nie wolno zapomnieć o zastosowaniu roślin pływających takich jak Pis

POCHODZENIE:
Jako gatunek endemiczy (występujący tylko na danym obszarze) Betta brownorum można spotkać w południowej i zachodniej części Sarawak w Borneo, Malezji oraz Indonezji.

WIELKOŚĆ:
Do 3 cm

DYMORFIZM:
Ryby te nieznacznie różnią się wyglądem. Samce są przede wszystkim nieco większe niż samice oraz intensywniej ubarwione. Można też zauważyć lepiej rozwinięte płetwy u samców.

ZACHOWANIE:
Gatunek ten nie należy do bardzo agresywnych, ale trzeba pamiętać, iż w warunkach stresowych agresja  może się nasilać.  Nie należy trzymać tych ryb a akwarium towarzyskim, ponieważ łatwo mogą ulec zastraszeniu. Na jednego samca powinny przypadać dwie, lub trzy samice. Wtedy tworzą harem.  Decydując się na haremy należy mieć świadomość, iż może dojść do walk w ich obrębie. Walczyć może zarówno samiec z samicą, jak i samica z samicą.

TEMPERATURA:
25-30°C

WODA:
Najlepiej bardzo miękka – do 4°dGH, pH 3,0 – 5,0. Wskazane jest filtrowanie wody przez torf kwaśny. Należy stosować regularne podmiany wody, gdyż ryby są wrażliwe na jej złą jakość.

POKARM:
Najlepszy pokarm będą  stanowić pokarmy żywe. Można podawać np. larwy komarów, muszki owocówki czy wodzień. Chętnie przyjmują artemię, czasem dafnię. Próby przyzwyczajania do pokarmów suchych przynoszą różne skutki.

ROZMNAŻANIE:
Dobraną parę należy umieścić w akwarium tarliskowym, obfitującym w mnogość roślin. Muszą się tu znaleźć rośliny pływające, które ułatwią budowę pienistego gniazda. W zbiorniku powinny zostać umieszczone korzenie oraz połówki łupin orzecha kokosowego, które będą stanowiły bardzo ważne źródło kryjówek dla samicy.  Samiec w okresie tarła może wykazywać agresję wobec samicy, u której w momencie gotowości pojawią się pionowe pręgi na ciele. Silnymi uściskami samiec wyciska z samicy ikrę, po czym umieszcza ją w pienistym gnieździe. Proces ten jest dość długotrwały, jednakże obserwacje są fascynujące. W ciągu 24 – 48 godzin z jaj powinien wykluć się narybek, który pozostaje w gnieździe około 4 dni. Gdy narybek zacznie swobodnie pływać można przystąpić do podawania pokarmu. Najlepiej, jeśli będzie to solowiec z własnej hodowli.