Naskalnik wężogłowy – Julidochromis transcriptus

Ryba nadaje się z powodzeniem do zespołu niedużych gatunków z jeziora Tanganika. Nie wykazuje agresji w stosunku do przedstawicieli innych gatunków. Wymaga dużo kryjówek skalnych, jak również dużo miejsca do pływania. Jednej parze należy zapewnić co najmniej 50 litrowy zbiornik.  W przypadku kiedy chcemy w jednym akwarium hodować większą ilość ryb niezbędne będzie jego znaczne zwiększenie. Ryby obiorą terytoria których samce będą zaciekle bronić. Po nawet niewielkiej zmianie dekoracji w zbiorniku ryby ponownie zaczną obierać terytoria, co wiąże się z walkami. Podłoże powinno być piaszczyste lub z drobnego żwiru. Niezbędne są duże ilości grot skalnych które będą stanowiły kryjówki dla ryb. Istnieją różne odmiany barwne ryb: “Bema”, “Gombe”, “Kalemie”, “Kapampa”, “Katoto”, “Kisonso”.

POCHODZENIE:
Afryka – Jezioro Tanganika (Afryka Wschodnia), głównie skaliste rejony przybrzeżne.

WIELKOŚĆ:
Samice około 5 cm.  Samce do 7 cm

DYMORFIZM:
Dymorfizm płciowy jest słabo zaznaczony. Samice bywają nieco większe i masywniejsze od samców, ale rozróżnienie płci jest trudne bez dokładnej obserwacji zachowań lub analizy budowy narządów rozrodczych.

ZACHOWANIE:
Terytorialna, ale stosunkowo spokojna w stosunku do innych gatunków. Agresywna wobec przedstawicieli własnego gatunku, zwłaszcza w ograniczonej przestrzeni. Tworzy trwałe pary. Preferuje skaliste kryjówki i szczeliny, w których spędza większość czasu.

TEMPERATURA:
24-28°C

WODA:
Twarda (10–20°dGH), zasadowa (pH 7,8–9,0), dobrze filtrowana i natleniona. Stabilne parametry są kluczowe dla zdrowia ryb, woda powinna być podmieniana 20-25% objętości.

POKARM:
Głównie pokarm pochodzenia zwierzęcego – drobne skorupiaki, plankton, larwy owadów. W akwarium chętnie przyjmuje mrożonki i dobrej jakości pokarm suchy. Pokarm roślinny może być dodatkiem, ale nie podstawą diety.

ROZMNAŻANIE:
Rozmnażanie Julidochromis transcriptus w warunkach akwariowych jest stosunkowo proste, szczególnie jeśli zapewni się rybom odpowiednie środowisko. Gatunek ten tworzy monogamiczne pary, które mogą pozostawać razem przez długi czas, a nawet przez całe życie.

Najlepiej pozwolić rybom dobrać się samodzielnie z grupy młodych osobników – zwiększa to szanse na utworzenie zgodnej i stabilnej pary. Gdy para się uformuje, staje się silnie terytorialna i broni wybranego miejsca do rozrodu.

Ikra składana jest w szczelinach skalnych, grotach, rurkach ceramicznych lub innych ukrytych miejscach – ryby preferują ciasne kryjówki. Samica składa zazwyczaj od kilkunastu do kilkudziesięciu jaj, które są przyklejane do ścian wnęki.

Po złożeniu ikry samica zazwyczaj pozostaje w grocie i opiekuje się jajami, wachlując je i chroniąc przed drapieżnikami. Samiec pilnuje terytorium z zewnątrz. Jaja inkubują się przez około 3–5 dni, a po kolejnych kilku dniach narybek zaczyna swobodnie pływać.

Ciekawą cechą Julidochromis transcriptus jest fakt, że młode z poprzednich lęgów często nie są zjadane i mogą pozostać na terytorium rodziców, a nawet uczestniczyć w opiece nad młodszym potomstwem. Tworzy to coś na wzór „rodzinnych grup” – rzadko spotykanych u ryb akwariowych.

Młode można karmić larwami artemii, mikro-nicieniami czy specjalnymi pokarmami dla narybku. Ze względu na ich powolny rozwój, warto dbać o jakość wody i unikać współmieszkańców, którzy mogą stanowić zagrożenie dla narybku.